مشاهدۀ دقیق جهانِ شگفت‌انگیز، و نه تنها نگاه کردن و به سادگی از کنار این همه شگفتی عبورکردن، بنیاد اساسی علوم تجربی است و خود زمینه ساز فرآیند مهم دیگری که زندگی بشر را متحول کرد: «پیدایش فناوری». فناوری یا همان تکنولوژی، را میتوان به سادگی، «کاربرد علوم مختلف در زندگی روزمرّه، در جهت سهولت زندگی بشر» تعریف کرد. این امر مهم، هرگز به دست نمی آمد، اگر به مجموعۀ دانسته های بشر یا همان علوم مختلف، تنها به دیدۀ مجموعهای از محفوظاتِ کتابی نگاه می شد!
مهارتهایی مانند استدلال، طراحی آزمایش، به کار بستن داده های علمی، طبقه‌بندی آموخته ها و نظایر آن‌ها، همگی در جهت به کار بستنِ هرچه بیشتر علم در زندگی انسان، یا به تعبیری «پیشرفت فناوری»، امری ضروری و غیرقابل انکار است.
یادگرفتن و نیز یاد دادن علوم، به هر گروه سنی و در هر سطحی، از کودکان پیش دبستانی گرفته تا پژوهشگران مقطع دکترا، تنها جمع آوری و به خاطر سپردنِ مشتی داده های حفظی نیست. علم را باید فهمید، لمس کرد، آن را در اطراف خود دید، به کار بست و در نهایت از این همه دانایی و توانایی لذت برد! از این رو، دغدغۀ بسیاری از دست‌اندرکاران امر آموزش و پرورش، این است که علم، در خورِ جایگاهش در مقاطع مختلف تحصیلی تدریس شود.
